Komentarze rynkowe

Po prawie miesięcznych wzrostach cen obligacji skarbowych miniony tydzień przyniósł pewnego rodzaju uspokojenie. Zresztą nie tylko na naszym lokalnym rynku długu, ale również na innych rynkach. Akcje przestały już gwałtownie rosnąć, złoty przestał się umacniać. Stabilizację zaobserwowaliśmy również na rynku złota.

Katalizatorem istotnej poprawy sentymentu rynkowego był czwartkowy odczyt amerykańskiej inflacji, która zaskoczyła pozytywnie, ponieważ odczyt był znacząco niższy od oczekiwań rynkowych. To już kolejny, czwarty miesiąc spadku rocznego wzrostu CPI. Rynek coraz bardziej zaczyna wierzyć, że FED przestanie walczyć z inflacją, co sprawia, że wszystkie tegoroczne trendy zaczynają się odwracać.

Na rynku walutowym już od jakiegoś czasu rządzi jeden, silny trend. Trend wzrostu wartości dolara. To on determinuje zachowanie innych walut i określa sentyment obecny również na innych rynkach finansowych. Im mocniejsza amerykańska waluta, tym gorsze zachowanie aktywów ryzykownych, w tym akcji, surowców oraz walut i obligacji krajów rozwijających się.

Miniony tydzień to można powiedzieć „Armagedon” na rynku polskich obligacji skarbowych. Rentowności obligacji urosły w ciągu pięciu dni o ok. 100 punktów bazowych, a sam indeks obligacji BondSpot stracił prawie 3,5%. Była to najgorsza tygodniowa stopa zwrotu na tym rynku od przeszło dwóch lat.

Trend wzrostowy rentowności na rynkach globalnych, w tym w Polsce, utrzymał się również na początku minionego tygodnia. Towarzyszyły temu także przeceny na rynkach akcyjnych, umacniający się dolar i spadające ceny złota.

Brak napływów do funduszy, niepewność dotycząca reformy stawek WIBOR oraz spadająca nadpłynność sektora bankowego. Wszystko to cały czas przekłada się na presję sprzedażową obligacji zmiennokuponowych.

Na krajowym podwórku sytuacja w dużym stopniu pokrywała się z tą obserwowaną za granicą. Sytuacja na rynkach bazowych, interwencja Banku Anglii, awersja do ryzyka czy też eskalacja wojny za naszą granicą wyznaczały kierunek dla rentowności krajowego długu skarbowego, który w zasadzie poruszał się tylko w jedną stronę.

Za nami kolejny tydzień, w którym banki centralne zaprezentowały rynkowi swoją determinację w walce z inflacją i zgodnie podnosiły stopy procentowe. Z kolei umocnienie dolara oraz rosnące realne stopy procentowe sprawiają, że większe przeceny obserwować można na rynkach metali szlachetnych.

Inflacja za oceanem zaczęła hamować, a głównym tego powodem były spadające ceny benzyny. Ceny usług i dóbr niepowiązanych z energią elektryczną i żywnością wzrosły, natomiast bardziej niż rynek oczekiwał. Jest wielce prawdopodobne, że jeszcze nie zobaczyliśmy szczytu dla tych danych.

Rada Polityki Pieniężnej podniosła na środowym posiedzeniu stopę procentową o 25 punktów bazowych, do 6.75%, co było zgodne z oczekiwaniem analityków i inwestorów. Rynek wycenia jeszcze jedną, góra dwie podwyżki i na poziomie 7.25% koniec cyklu podwyżek, co jest spójne z tym, co większość członków RPP przewiduje. Wspiera to wyceny obligacji, zwłaszcza tych najkrótszych.

Obawy związane z kolejnymi, zdecydowanymi podwyżkami stóp przez FED, kolejne lockdowny w Chinach, czy ceny energii w Niemczech i Francji rodzące duże obawy o kryzys energetyczny w Europie, pogłębiły przecenę światowych obligacji.

Ceny energii w Niemczech, ale także we Francji wyrażane kontraktami terminowymi osiągają już abstrakcyjne poziomy, kilkukrotnie przekraczając średnie za ostatnie kilka lat. Niecodzienny, można nawet powiedzieć bezprecedensowy wzrost kosztów energii, z pewnością odbije się negatywnie na odczytach inflacji i finansach społeczeństwa w kolejnych miesiącach.

W obliczu silnego dolara widzimy słabość naszej złotówki oraz innych walut z regionu, które były jednymi z najsłabiej performujących w minionym tygodniu względem amerykańskiej waluty. Właściwie można powiedzieć, że złotówka, która przez kilka ostatnich tygodni względnie sobie radziła i sukcesywnie, małymi krokami zyskiwała w stosunku do dolara i euro, w minionym tygodniu bardzo dużą część z tych mozolnie odrabianych strat wymazała.

Kolejny tydzień na rynkach akcyjnych za nami i jak się okazuje był to kolejny tydzień wzrostowy. Na rynku wciąż widoczna jest poprawa nastrojów, zmienia się jedynie jej tempo. W minionym tygodniu pierwszoplanową rolę odegrał wyczekiwany przez inwestorów odczyt inflacji CPI w USA.

Poprawa nastrojów na rynkach światowych w minionym tygodniu była kontynuowana, aczkolwiek tempo tych wzrostów znacząco wyhamowało. Co więcej, nie wszystkie rynki w tej kontynuacji wzrostów uczestniczyły. Niechlubnym przykładem był nasz rodzimy parkiet, którego główny indeks WIG spadł o ok. 2%, w dużej mierze za sprawą największych spółek, które w trakcie tygodnia przeceniły się ok. 4%.

Miniony tydzień to kolejny dobry okres dla posiadaczy obligacji. Wzrosty cen z poprzednich tygodni były kontynuowane i mimo dużej podaży obligacji w postaci przetargu organizowanego przez Ministerstwo Finansów, rentowności dziesięcioletnich papierów spadły do poziomów z połowy kwietnia.

Komentarz odnoszący się do wyników funduszy dłużnych przygotowany przez Departament Zarządzania Aktywami Alior TFI S.A.

Po relatywnie spokojnych pierwszych dwóch tygodniach wakacyjnych rynek obligacji nabrał zdecydowanego przyspieszenia. Indeks obligacji skarbowych bondspot urósł w jego trakcie o ok 2.7%, co jest jednym z najlepszych tygodniowych wyników w historii notowań indeksu.

Widmo zbliżającej się recesji w dalszym ciągu wyznacza kierunek notowań głównych indeksów giełdowych. Dokładając do tego sytuację w Chinach, które toczą walkę z kolejną falą pandemii i w których lockdown przełożył się na spowolnienie gospodarcze oraz ichniejsze problemy z rynkiem nieruchomości, globalna sytuacja na rynkach akcyjnych nie prezentuje się zbyt dobrze a dalsze perspektywy, przynajmniej na razie, nie rysują się w przyjaznych barwach.

50 punktów bazowych wyniosła ostatnia podwyżka głównej stopy procentowej. Po tej podwyżce dokonanej przez Radę Polityki Pieniężnej obecna wysokość stopy procentowej w Polsce to 6,5%. Była to dziesiąta podwyżka w tym cyklu, który jest najdłuższym (liczba podwyżek) i największym (skala podwyżek) w historii.